Ustawą dopuszczającą wybór komornika jest ustawa o komornikach sądowych i egzekucji. Ustawa ta wprowadziła w art. 8 nową instytucję procesową – prawo wyboru komornika w granicach właściwości tego samego sądu apelacyjnego, jeżeli spełnione są warunki określone w tym przepisie. Prawo to polega na możliwości zlecenia czynności egzekucyjnych komornikowi , który nie jest właściwy do prowadzenia egzekucji w konkretnej sprawie według przepisów kodeku postępowania cywilnego.
Artykuł 775 k.p.c. wprowadził zaś obowiązek przyjęcia przez komornika wniosku o wszczęcie egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi, przeciwko któremu komornik wszczął już egzekucję w wyniku skorzystania przez innego wierzyciela z prawa wyboru komornika, jeżeli następni wierzyciele wnoszą o przeprowadzenie egzekucji według tych samych sposobów co wcześniejsi wierzyciele. Komornik nie może odmówić przyjęcia takiego wniosku.
Zgodnie z art. 8 ust. 1, 2 i 3 u.k.s.e., komornik działa na obszarze swojego rewiru i nie może odmówić przyjęcia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, do którego prowadzenia jest właściwy, ale wierzyciel ma prawo wyboru komornika w granicach właściwego sądu apelacyjnego, z wyłączeniem spraw o egzekucję nieruchomości.
Komornik może, na pisemny wniosek wierzyciela, prowadzić egzekucję na obszarze właściwości sądu apelacyjnego, jeżeli w zakresie prowadzonych przez tego komornika egzekucji zaległość nie przekracza sześciu miesięcy.
W razie podejmowania czynności na żądanie wierzyciela poza rewirem komornika, kosztami obciąża się wierzyciela, niezależnie od przysługującego mu zwolnienia od ponoszenia kosztów sądowych. Na pokrycie kosztów wierzyciel wpłaca zaliczkę przed podjęciem czynności. Przez koszty rozumie się diety, zwrot za przejazdy, transporty specjalistyczne oraz koszty noclegów komornika.
Z. Szczurek, Egzekucja sądowa spraw cywilnych, Sopot 2005, s.75-76.
czytaj więcej...
